سلام.

+
در کتاب (احتجاج) روایت شده که مردى به خدمت امام حسن -علیه السّلام- رفت و گفت:
یابن رسول اللّه!
گردن‏هاى ما را ذلیل کردى و ما شیعیان را غلامان بنى امیّه گردانیدى،
حضرت فرمود: به چه سبب؟
گفت: به سبب آنکه خلافت را به معاویه گذاشتى.
حضرت فرمود: به خدا سوگند که یاورى نیافتم
و اگر یاورى مى‏یافتم شب و روز با او جنگ مى‏کردم تا خدا میان من و او حکم کند
ولیکن شناختم اهل کوفه را و امتحان کردم ایشان را
و دانستم که ایشان به کار من نمى‏آیند
عهد و پیمان ایشان را وفائى نیست و برگفتار و کردار ایشان اعتمادى نیست،
زبان‏شان با من است و دل ایشان با بنى امیّه است.
*
جنادة بن ابى امیّه روایت کرده است که
در مرض حضرت امام حسن -علیه السّلام- که به آن مرض ارتحال فرمود به خدمت او رفتم
... گفتم: یابن رسول اللّه! مرا موعظه فرما!
قال نعم: اِستَعِدَّ لِسَفَرِکَ وَحَصِّل زادَک قَبلَ حُلُولِ اَجَلِکَ.
فرمود که مهیاى سفر آخرت شو و توشه آن سفر را پیش از رسیدن اجل تحصیل نما
و بدان که تو طلب دنیا مى‏کنى و مرگ ترا طلب مى‏کند
و بار مکن اندوه روزى را که هنوز نیامده است بر روزى که در آن هستى؛
و بدان که هر چه از مال تحصیل نمائى زیاده از قوت خود بهره نخواهى داشت
و خزینه دار دیگرى خواهى بود؛
و بدان که در حلال دنیا حساب است و در حرام دنیا عقاب
و مرتکب شبهه‏هاى آن شدن موجب عتاب است،
پس دنیا را نزد خود به منزله مردارى فرض کن و از آن مگیر
مگر به قدر آنچه ترا کافى باشد
که اگر حلال باشد زهد در آن ورزیده باشى
و اگر حرام باشد در آن وِزْر و گناهى نداشته باشى؛
زیرا که آنچه گرفته باشى بر تو حلال باشد چنانچه میته حلال مى‏شود
در حال ضرورت و اگر عتابى باشد عتاب کمتر باشد
و از براى دنیاى خود چنان کار کن که گویا همیشه خواهى بود
و براى آخرت خود چنان کار کن که گویا فردا خواهى مرد
و اگر خواهى که عزیز باشى بى‏قوم و قبیله،
و مهابت داشته باشى بى‏سلطنت و حکمى،
پس بیرون رو از مذلّت معصیت خدا به‏سوى عزّت اطاعت خدا.
**
معاویه از براى آن ملعونه
(زن امام مجتبی، جَعْدَه دختر اَشْعَث بن قیس)
وفا به عهدهاى خود نکرد
و به روایتى آن مالى که وعده کرده بود به او داد
ولیکن او را به حباله یزید درنیاورد و گفت:
کسى که با حسن -علیه السّلام- وفا نکرد با یزید وفا نخواهد کرد.
***
... حضرت رسول اکرم -صلى اللّه علیه و آله و سلّم- فرمود:
... هرکه بر فرزندم حسن بگرید
دیده‏اش کور نشود روزى که دیده‏ها کور مى‏شود؛
و هرکه بر مصیبت او اندوه‏ناک شود، اندوه‏ناک نشود دل او
در روزى که دل‏ها اندوه‏ناک شوند،
و هرکه در بقیع او را زیارت کند، قدم‏اش بر صراط ثابت گردد
در روزى که قدم‏ها بر آن لرزان است.

یا حسن بن علی المجتبی